Przejdź do głównej zawartości

Jak nie lubisz, to nie połykaj

Do licznych przywar i mankamentów w dniu wczorajszym Ponury dostał, poniekąd do kompletu, spory ból gardła. Padła nawet sugestia, że to może być męska grypa, ale sama nazwa wskazuje, że Ponurego ta choroba nie dotyczy. Przypadłość sprawiła, że Ponury stał się... ponury i gburowaty jeszcze bardziej niż zwykle co i tak nie miało wpływu na jego otoczenie. Ponury podjął leczenie domowymi sposobami, czyli płukanie gardła woda z solą. Himalajską. Taka fanaberia. Fanaberie Ponurego zazwyczaj kończą się źle i jakżeby inaczej, płukane gardło roztworem tejże luksusowej soli, uprzejmie przepuściło odrobinkę lekarstwa. Ponury skrzywił paszczękę, co jest wyczynem, gdy w paszczęce znajduje sie sporo luksusowego roztworu i pozwolił tej odrobince na bliższe zapoznanie z żołądkiem. Co mu będzie żałował, niech też coś z tej kuracji ma. W końcu Ponury czasami ma gest. Żołądek, którego zawartość miała w składzie głównie kwas i jedną zupkę krem z pieczarek (Ponury osobiście zalał zawartośc torebki wrzątkiem), nie po raz pierwszy okazał się niewdzięcznikiem, padalcem i po-prostu-dno-i-wodorosty. Tak hojne udostępniony specyfik postanowił odesłac do nadawcy. Natychmiast. W pakiecie dodając kwas i zupkę. Spedycja ekspresowa, nie trzeba nigdzie podpisywać, zabieraj-pan-ten-badziew. Ponury postawił oczy-w-słup i przez dłuższą chwilę przekonywał żołądek, żę-naprawdę-nie-trzeba-i-to-jest-zdrowełamanenasmaczne-tylko-daj-potrawie-szanse. Do tragedii nie doszło, na szczęście Ponurego, bo sprzątanie kuchni jako metoda spędzania czasu wolnego nigdy nie była jego ulubioną. Wyboista kuracja podziałała, rano Ponury wydał zwykłe odgłosy paszczą i pokarmy stałe wchodziły weń gładko. Cudownie uzdrowiony, z lekka niechęcią do solonych potraw Ponury pognał do pracy. Dzień ku wielkiemu rozczarowaniu Ponurego był spokojny, nawet Nowa-Koleżanka specjalnie nie zagadywała. Za taki zawód Ponury wini osobę Dyrektora-Czy-Może-Menadżera-Głównego Bardzo-Dynamicznej-Firmy-Elektronicznej, który zamiast dokonywać strategicznie ważnych wyborów i podejmować słuszne decyzje, postanowił rozprostowac nogi i z wyżyn swego Gabinetu zstąpić by-blaskiem-swem-opromienić szeregowych pracowników. Zaszczytu owego Ponury wraz z resztą Załogi/Zespołu/Team'u doznawał całą zmianę.
Ponury ma w planach nieco wcześniej niż zwykle, to znaczy PRZED północą udać się na zasłużony (kombatant z tego Ponurego, nie ma co) odpoczynek, gdyż wypada mu jutro wyglądać i przyswajać uszami/oczami/mózgiem. Tak wysoko postawiona poprzeczka wynika z tego, iz Ponury jutro, wczesnym-świtem-koło-południa będzie się widział z Wszechwiedzącą. Ploteczki, podziękowania, takie tam zwykłe spotkanie robocze. Dylemat czym pachnieć Ponury rozwiąże jak wstanie.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Ponury, jesteś gbur!

Apartament Ponurego, godzina 06:45 czasu lokalnego. Ponury niespełna dwie godziny wcześniej trafił do łóżka i natychmiast zapadł w sen. Komórka energicznym pitupitupitupiiiitupiiiiiiii! wyrwała Ponurego z płytkiego snu, wprowadzając go w nastrój zdecydowanie nieprzyjazny. Znaczący-Projekt nieubłaganie zbliża się do daty Wielkiej-Premiery, takiej z błyskami fleszy, wywiadami w prasie lokalnej i wzmiance w Dodatku do Kwartalnego-Okólnika-Gminnego-Koła-Druciarzy. Sprawa jest zatem poważna i Ponury zaczyna odczuwać Presję. Owa Presja sprawia, że Ponury poświęca każdą Chwilę-Wolną-Od-Spania Znaczącemu-Projektowi i kiedy w stanie skrajnego zmęczenia trafia do łóżka, zazwyczaj są to wczesne godziny poranne Następnego-Dnia. Ponury, po klasycznej Inwokacji-Do-Pogańskich-Bogów zwyczajowo wygłoszonej w Barbarzyńskim-Języku, odebrał. - Halooo? Ponury? Słuchaj, bo ja mam taką sprawę - radośnie obwieścił kobiecy głos. - Twój numer dostałam od Takiego-Jednego, który powiedział że się na tym znasz i j...

Dramatu obsada czyli krótko o tym, co tu się będzie wyrabiało

Główną postacią tego dzieła literackiego jest Ponury. Ponury, jak sama nazwa własna wskazuje, uśmiecha się raczej niechętnie i rzadko. Oprócz tego Ponury jest słusznego wzrostu, jeszcze słuszniejszej wagi, jest typowym nerdem i koneserem metalowej muzyki. Ponury jest egocentrykiem i narcyzem, choć czasami udaje mu się nabrać trochę szerszej perspektywy. Dzieci lubi, najlepiej z rusztu, podane z piwem i musztardą. Charakter Ponurego i jego zamiłowanie do nadużywania sarkazmu sprawiają, że towarzysko jest on osobnikiem trudnym do wytrzymania. Choć jest parę osób, które Ponurego znosi - pewnie przegrały jakiś zakład... Ponury jest starym stażem i wiekiem emigrantem, który z pewnym niedowierzaniem patrzy na emigrantów młodszych i ich roszczeniowe postawy. Acha, wszystkie wydarzenia, których opis tu się pojawi - zaistniały naprawdę. Ponury tylko nadał im swojego specyficznego postrzegania. Innemi osobami, które dosyć znacząco wpłynęły na już i tak skrzywiony światopogląd Ponurego są: Fili...

By zdążyć się choć pożegnać...

- Ponury, jest kiepsko... chciałbym pogadać i w miarę możliwości wcześniej niż później... Dasz radę? - głos Kumpla-Z-Dawnych-Lat brzmiał słabo i jakby z oddali. - Jasne, lot mam jutro i koło południa będę na Starych-Śmieciach - odpowiedział Ponury siląc się lekki i pogodny nastrój. Coś się nie zgadzało, coś cholernie nie pasowało w tym proszącym tonie po drugiej stronie słuchawki. - Widzimy się tam, gdzie zawsze czy wolisz inną miejscówkę? Jakie wziąć napoje? - dopytywał Ponury, usilnie maskując chęć dowiedzenia się wszystkiego przez telefon. Teraz. Natychmiast. - Niczego nie przynoś, wpadnij do mnie do domu i pogadamy - odpowiedział Kumpel-Z-Dawnych-Lat. - Do jutra, stary - mruknął Ponury rozglądając się za paczką fajek i swoją wysłużoną zippo. Z ogniem i fajkami w łapie Ponury wbił się w skórę i wyszedl przed dom zapalić. - W co się tu gra? Bo śmierdzi mi to jak cholera... - pomyślał zaciągając się głęboko. - Dobra, kończyć peta i wyro. Pobudka wczesnym świtem - mentalnie rozkazał so...